De Thaise kledingindustrie is in omvang de 11de wereldwijd en het is de tweede industrie van het land, die de grootste werkgelegenheid biedt. Thailand is daarentegen wel afhankelijk van import van katoen, stoffen en garen uit andere landen wat de kledingexport beïnvloedt. Het land produceert zelf maar 2 procent katoen van de 10.000 ton die het nodig heeft. Thailand is wel een wereldberoemde zijdeproducent, de export van deze stof is zeer belangrijk voor het land. Veel textielarbeiders in Thailand zijn migranten uit omliggende landen als Myanmar en Laos. Deze arbeiders hebben geen legale status en bescherming. Ze hebben hierdoor geen toegang tot vakbonden. De migrantenarbeiders zijn niet of slecht op de hoogte van hun rechten en weten niet wat vakbonden kunnen doen.
Lonen
Er is in Thailand een sociaal zekerheidsfonds dat gefinancierd wordt door de overheid, werkgevers en werknemers zelf. De verzekerde heeft dan recht op onder andere ziektekosten, zwangerschapsverlofregeling, pensioen en arbeidsongeschiktheidsregelingen. Zo’n 75 procent van de Thai zijn hiervoor verzekerd maar de migrantenarbeiders veelal niet omdat zij vaak geen verblijfsvergunning hebben of de taal niet spreken. Ongeveer de helft van de textielarbeiders woont in speciale behuizing rondom de fabriek. Helaas vallen vooral migrantenarbeiders vaak ten prooi aan uitbuiting, de huur is belachelijk hoog en de woningen zijn vaak onhygiënisch. Wanneer de fabriek voor huisvesting betaalt, wordt dit ook ingehouden op het loon.