Van de kledingarbeiders is 85 procent vrouw. Deze vrouwen komen regelmatig in aanraking met geweld en (seksuele) intimidatie. Daarnaast worden ze gediscrimineerd en hebben ze weinig tot geen mogelijkheden om door te groeien naar andere functies dan naaister.
Ongelijkheid
Vrouwen in de kledingindustrie hebben meestal slecht betaald en ‘informeel’ werk (werk zonder officieel contract, waaronder bijvoorbeeld thuiswerk). Meestal werken vrouwen alleen in banen waar geen scholing voor nodig is. Hun werk wordt ondergewaardeerd en slechts enkelen werken onder behoorlijke arbeidsomstandigheden of krijgen opleidingsmogelijkheden. Vrouwelijke arbeiders hebben weinig te zeggen op hun werkplekken. Hen wordt vaak het recht ontzegd lid te worden van een vakbond of zich op een andere manier te organiseren. De ongelijke machtspositie van vrouwelijke arbeiders ten opzichte van hun werkgevers en mannen, zowel op hun werk als in hun gemeenschappen, ligt ten grondslag aan het onrecht en de problematiek waar vrouwelijke arbeiders mee te kampen hebben.
Empoweren
Vrouwelijke kledingarbeiders zijn meestal kwetsbaar, vooral als ze jong, immigrant of slecht opgeleid zijn. Ze werken vaak onder onveilige en ongezonde omstandigheden. De lange werkdagen, die typerend zijn voor de kledingindustrie, botsen vaak met het vermogen van de vrouwen om hun verantwoordelijkheden die ze geacht worden op zich te nemen in hun families en gemeenschappen te vervullen. SKC vindt dat arbeidswetgeving rekening moet houden met de essentiële rol die vrouwen vervullen in huishoudens en gemeenschappen over de hele wereld wat betreft het ondersteunen en verzorgen van anderen; onbetaald werk dat ze verrichten in aanvulling op hun rol als betaalde krachten. Daarnaast helpt SKC vrouwelijke kledingarbeiders om hun stem te laten horen en positieve verandering in hun leven tot stand te brengen.
