India heeft naast veel kledingfabrieken ook veel thuiswerkers en kleine werkplaatsen waar kleding wordt vervaardigd. Landen in de EU en Amerika zijn de belangrijkste afzetmarkten. De productie concentreert zich vooral in drie verschillende regio’s in India, met elk zijn eigen specialisme. In Tiruppur wordt voornamelijk breiwerk en kousen gemaakt, in Bangalore vooral mannenkleding en in Delhi voornamelijk vrouwenkleding.
Lonen
Het verschil tussen het minimumloon en het leefbaar loon is groot in India. Daarnaast wordt uitbetaling van het minimumloon niet gehandhaafd. De regelgeving wordt op zo’n grote schaal genegeerd dat werknemers van hun rechten worden beroofd en hun loon steeds verder vermindert. De machtige lobby van fabriekseigenaren heeft de invloed van het ministerie van arbeid op de controle op uitbetalen van lonen flink ingeperkt. Vaak beweren fabriekseigenaren het minimumloon niet te kunnen betalen vanwege stijgende productiekosten en dalende winsten. Door zulke arbeidsrechtenschendingen is het functioneren van een goed minimumloonstelsel een sprookje.
Overtredingen
Veel kledingarbeiders verdienen minder dan het minimumloon en werken veel overuren zonder hiervoor betaald te krijgen. Veel van hen ondervinden intimidatie door supervisors en managers in de fabrieken. 60 procent van de vrouwelijke werknemers is wel eens geïntimideerd of met geweld bedreigd in de fabrieken. (Sisters for Change, juni 2016). 1 op de 14 vrouwen heeft te maken gehad met fysiek geweld en 1 op de 7 vrouwen is gedwongen tot seks op de werkvloer.
Recruitment Bangalore